Ontomatopeja

"Ontomatopeja"

Przez chodnik deszczowy jak serce
przelewa się w plusk moje imię
Deszczuje się mokrzej i więcej
każdy hektolitr w godzinę
Z ołowiu, z opadów mam ręce
Z pustki, przemoku mam głowę
myśli mi ciekną z niej gęste
rzęsiście już płyną w niej nowe
o tym jak dobrnąć gdziekolwiek
gdy nogi przyrównać do statku
- płynę
przez fale zmęczenia
przez powódź bezkresnych upadków

Idę
wychodzę po wodzie
na wodzie kreślę swe plany
do nitek moczy się dusza
padam
coś mżawy, rozlany
Jak gąbka wciąga mnie chodnik
i deszczy się ciągle i więcej
lecz... nadal jestem przechodniem
i nadal bije mi serce...
Wstaję
Podnoszę twarz z błota
Skoro wciąż ogień się tli
Sił mi wystarczy na opał
Póki nie zgaszą ich łzy


27. V. 2013r