Pomrocznosc

"Pomroczność"

Coś pełznie w noc
groźne jak cień
gasząc spojrzeniem okruchy dnia
wśród pustych ulic
Sam nie wiem czy
to może zło jest...
... czy może ja

Gasną latarnie - trafia je szlag
ludzie znikają - grudzień i strach
tramwaje stają - elektrogółód
To ja czy zło pełznie na bruk?

To moje miasto, ten czarny szkwał
kipiel milczenia posępnych bram
i najpiękniejsze z betonu mórz
Kocham je
sam
jak zawsze tu

Coś pełznie wkoło - czy noc, czy szept
ryk naostrzonych przeciw mnie serc
czai się w mroku na łatwy łup
zło
ja
lub ty
sam nie wiem już...

Przecznica dalej - latarni blask
i tramwaj jakiś, i jakaś twarz
to niby norma, tam - niby sen
mój własny strasznie
chcący mnie zjeść
Wracam do domu pełnego ścian
nieświeżych marzeń
zbyt świeżych ran
myśli natrętnych, co tak jak kot
wciąż pazurkami drapią mnie w noc

Siedzę w półmroku, zżera mnie głód
samospełnienia, scalenia dusz
w równoległości przegrzanych ciał
głód o wytchnienie
co wpędza w szał
Coś pełznie w ciemność
zamknięte drzwi
zegar mantruje - już w pół do świt
czas wypaść z łóżka
w cały ten syf
pełznąc przed siebie
raz ja, raz ty

26. XII. 2013r.